حس پژمردگی برگ درختم
فصل باران زمینم
تردی سرخ شفق را
به کران ریخته در روح وجبینم
در این باغ نبندید
گل آن راغ نچینید
من که براین در وآن تختهءاین باغ
به یاد تو نوشتم
خاک آئینه بگیرید
رف آن خانه بسازید
من که بر آینهء ها
سرمه به چشم تو کشیدم
در میخانه ببندید
می آن تاک بگیرید
من که از ریشهء ان تاک
همه خانهء خمار گرفتم
برج و دیوار بریزید
در آن قلعه بسوزید
من که از روز ازل
بر سر دیوار تو خشتم
آتش از هیمه بگیرید
آب آن کوزه بریزید
من چنان آتشی از
فصل زمستان بهشتم
راه آن کوچه ببندید
آب از آن چشمه نگیرید
تا از آن آب روان
سرخی این چشم بشویم
ماهی از آب بگیرید
سرمه از خال بپوشید
بن این خانه بکوبید
خاک آن کوچه بروبید
جان عشاق بگیرید
به خدا روز قیامت
به زمین سخت نگیرید
بگذارید بگذارید
عطر معشوق بببویم
روی معبود ببینم
یار آمده با پلک تر و زآن تن رنجور
دردش به تن خستهء عاشق چه صفا سور
دلدار بخندد بنوازد به تن نازک تنبور
زین دف که مواج نشیند به سر گردنهء شور
ردی است شبانگاه زده بر تن آن نور
آواز خدا را به دف و ناله تنبور
از کجا می آیی
دراین دربای کف آلود اندیشه
چند هزارو اندی پس اززرتشت
و توفانی از توهم
که بیدار ی ندارد
خرقه دلواپسی هایت را
¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤¤
در همه دشت و دمن لاله و رز نسترن
فصل شقایق رسید
شوكت اين ابر و باد با همه دل هاي شاد
صبح خرامان دمید
كوچه و باغ گلین شعر و شعور زمين
صبح خرامان دمید
فر به همراه بین عشق همی در کمین
وصل به مجنون رسید
شر شر باران به دشت همچو بهشتي به هشت
سبزه و گل بردميد
روز نو و سال نو دخت رز و اشك مو
بنفشه از ره رسيد
نقل و شراب شرنگ لاله به رنگي چو رنگ
سال به سالی دمید
كوه همه سبزه زار دشت همه لاله زار
رقص درختان رسيد
عطر گلاب و چمن عنبر و مشك و لبن
روضه رضوان دميد
سين چو هفتانه بود جوهر افسانه بود
برج حمل بر دميد
روز چو نوروز شد جشن جم و نور شد
عيد زمين سر رسيد
روز خجسته چه روز مهري و آبي به روز
شيد همي بر دميد
جمله تورانيان همره ايرانيان
جشن بهاران رسيد
روز به تبريك بود يار كه نزديك بود
ماه زمين بر دميد
به شکوهی که می رسد از راه
سه پنج روز دگر سلامت و شادی
ما که دل به بهار خوش کنیم آری
ما که خورشیدمان همی زخمی است
ما که فریادمان به آسمان برخاست
ما که چشممان شود روشن
به نسیم سبز شیدایی
این همه رنج در این زمستان بود
زین همه چوب به لای چرخ کبود
زین بهار را بهار دل سازیم
گریه ها یی ز شادی و ز سرور
با همین دوچشم پر آبم
با همین تنی چنین رنجور
خاک عشق زیر رو سازیم
تا بروید جوانه’ پر شور
ما وضو با نفس باد صبا می گیریم
ما که مسح رخ خورشید
به پا می گیریم
ماکه خاکستر عشقیم
چه آتش ز ر یا می گیریم
ما در این خاک وطن کوزه شدیم
اجرت المثل چنین عشق
چه ها می گیریم
یاد ایام در ان آتش و خون
مزد عشقی است
که از باد هوا می گیریم
من ببوسم کف آن پای سیاهت به بهشت
تو شهیدی
آتش خرمن عشقت به روا می گیریم
=========
تقدیم به همه بزرگمردانی که در راه این وطن سر و جان فدا کردند و
همچنین جانبازانی
که صدای سرفه هایشان رسواگر آنانی است که از این عزیزان پلکان قدرت
ساختند
آتش فرسوده در اين دير مغان مي سوزد
شعله خاكستر عشق است در اين سوز و گداز
جرعه اي نوش نكرديم در اين عرصه عشق
گنج ديرين همان ميوه تاك سحري است
بال شکسته و قفس
حسرت پرواز را تلنبار روح می کند
چه فرقی دارد
بالت شکسته باشد یا
سر بر دیواره قفس بکوبی
بال شکسته را مرهمی است
قفس را چه
